วิน : บล็อก
หากใครได้ติดตามงานเพลงของผม หรือเคยฟังมาก่อนหน้านี้
คงพอจะทราบว่า มีอยู่ช่วงนึงที่ผมถือว่าเป้นมรสุมชีวิตในทางเดินสายดนตรีเส้นนี้ ...
มรสุมที่ว่านั้นคือ การที่เพลงของเราที่เราภูมิใจกับมัน สร้างสรรค์มันมาเอง จากความคิด สติปัญญาทั้งหมดทั้งมวลของเรา โดนด่าเละแบบไม่มีชิ้นดี ผมยอมรับครับ ว่าพอเจอเม้นแบบนี้แล้ว ถึงกับสะดุ้งครับ ช็อคว่า เฮ้ยย แย่ขนาดนั้นเลยหรอ อะไรมันจะห่วยอย่างนี้ แล้วก็โกรธโมโหมากด้วย ว่าทำไมถึงใช้คำแรงแบบนี้ แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ครับ เพราะไม่มีคนด่าคนไหนหรอกที่ด่าแล้วจะใช้ชื่อจริงชื่อยูส ให้เรารู้ได้ว่าเป้นใคร จู่ๆมาทำให้เราเจ็บใจเล่น เหมือนหมาที่มาขี้หน้าบ้านแล้วก็เดินจากไป ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเป็นตัวไหน....!
ช่วงนั้นผมเครียดมาก เรียกว่าแทบหมดกำลังใจในการทำเพลงเลยทีเดียว แต่ยังดี ที่ยังมีพี่ๆน้องๆเพื่อนๆของmusicatm ที่คอยให้กำลังใจผม จึงทำให้ผมผ่านช้วงนั้นมาได้ผมก็ขอขอบคุณมา ณที่นี้ด้วยนะครับ!
ซึ่งการกระทำที่ผมเจอมานั้น ผมขอบอกเลยนะครับ ว่าเป็นสิ่งที่ไม่ดีเอาซะเลย ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็แล้วแต่ จะเก่งระดับเมพ หรือเป้นพวกเกรียนที่ชอบหาความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ถ้าคุณเป็นพวกที่เก่งระดับเมพแล้ว ผมขอเลยนะครับ อย่ามายำยีด้วยถ้อยคำอย่างนั้นเลย มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกครับ ทำร้ายจิตใจกันเปล่าๆ ทางที่ดีควรจะเปลี่ยนจากการด่าทอ เป็นการติเพื่อการแนะนำดีกว่าครับ ว่าเพลงของเขามันไม่ดีตรงไหน คราวหน้าเขาจะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ แค่นั้นพอครับ ไม่ต้องมาด่าทับถม ถ่มถุย คุ่ยเขี่ย ให้เสียกำลังใจ ครับ
แต่ถ้าหากคุณเป็นพวกเกรียนที่หาความสุขโดยการสร้างความทุกข์ให้ผู้อื่น ผมขอให้หยุดซะดีกว่าครับ มันบาปนะ การสร้างความทุกข์ให้กับผู้อื่นเนี่ย หากวันไหนคุณโดนเองบ้างคุณจะรู้สึกครับ ศิลปินเขาอุส่าห์ตั้งใจทำมา แล้วคุณมาทำอย่างนี้เนี่ย แย่ครับ
ผมบอกได้แค่นี้!
ทั้งหมดที่จะพูดก็มีอยู่แค่นี้หละครับ เวลาจะเม้นอะไร ก็รักษานำใจกันบ้าง อย่างน้อยก็คิดซักหน่อยว่า กว่าจะได้มาแต่ละเพลง ศิลปินเขาต้องทุ่มเทซักแค่ไหน ผมขอแค่นี้แหละครับ
ปล. บทความนี้เป็นบทความดราม่า ขออภัยหากคุณอ่านแล้วเกิดอาการครียด
เพิ่มเป็นเพื่อน
ส่งข้อความ